Beter laat dan nooit.

Vandaag is het 7 december. Waarschijnlijk is iedereen blij dat Sinterklaas weer achter de rug is, er geen gedichten meer hoeven worden geschreven of nutteloze pietities worden gehouden op facebook. Begrijp me niet verkeerd, discussies moeten gevoerd worden maar zodra mensen gaan protesteren op het malieveld omdat ze willen protesteren en verder geen idee hebben waar de discussie over gaat, heeft niemand er meer zin in. Ik heb alweer genoeg worden vuil gemaakt aan de ophef en wil eigenlijk gewoon een simpel artikeltje schrijven over wat ik deed eergisteren. 

De helft van mijn dag bracht ik door op stations en in treinen, dit alles door de zogenaamde “Sinterklaasstorm” (nee, dit woord heb ik niet zelf bedacht, thank god. Dat doet de media voor ons.) Het woord klinkt leuker dan dat het daadwerkelijk was. Maar uiteindelijk na uren treinen en omreizen was ik thuis. Ik heb sinterklaas gevierd met mijn familie.

Wat heb ik van de goed heilig man gekregen?
Een hardlooplegging en de grootste verassing: de biografie van Churandy Martina. Zelf weet ik niet zo goed waarom de Sint mij de laatste heeft gegeven. Zou dit een hint zijn? Ziet de sint potentie in mij om ook ooit op de Olympische Spelen te komen? Ik denk het niet, maar ik heb wel weer een beetje leesvoer wat totaal afwijkt van wat ik zelf zou uitkiezen, wat het weer leuk maakt! Maar het leukste aan Sinterklaas blijft het geven van cadeaus, niet het krijgen. Tenminste dat vind ik. 

Hoe was jullie Sinterklaas?