Het schrijven van verhalen is een van mijn grote passies. Hierbij vind ik niet alleen het verhaal zelf belangrijk maar ook hoe de schrijver zijn woorden kiest, zorgvuldig zoals een schilder de kleuren kiest voor zijn schilderij, om vervolgens een prachtige compositie te creëren wat dan een echt kunstwerk genoemd kan worden. Inspiratie voor verhalen zijn in vele kleine momenten te vinden.
Vandaag was het niet mijn geluksdag. Eerst ging
ik finaal onderuit met mijn fiets en daarna miste ik 2 keer de trein. Eerst moest ik wachten op station Leiden en daarna nog een keer op station Zwolle„ daar troostte ik mezelf met de warmte van de HEMA (de enige plek waar je overdekt kunt zitten op het station) en pepernoten. Toen ik eindelijk in de trein zat zat ik tegenover een man, ik schatte hem rond de 75. Hij las een boek genaamd “Dag Afrika” en at een banaan zoals apen hem eten, je weet wel door hem open te maken aan de onderkant. Ik vroeg me af waarom hij de banaan zo at, omdat hij het echt handiger zo vind, om anders te zijn of een andere vreemde reden. Bovendien vroeg ik me ook af waarom hij juist dat boek las, vond hij het gewoon interessant? Of was hij misschien ooit in Afrika geweest? Misschien had hij er wel gewoond. Door zijn leeftijd heeft hij al heel wat kaarsjes op zijn verjaardagstaart, 4 keer meer dan ik, heeft hij waarschijnlijk al veel meegemaakt, veel van de wereld gezien, maar misschien ook niet. Ik heb de antwoorden niet. Maar al die vragen, die zijn interessant voor personages in verhalen, zelfs die kleine dingetjes zoals hoe je een banaan open maakt en waarom je dat doet.
Bij station Schiphol viel mijn oog op een stewardess die stond te wachten op haar trein. Ze werd aangesproken door een man, snel en onhandig haalde ze de oordopjes uit haar oren om de man te kunnen horen. Hij vroeg haar wat, ten minste dat is wat ik denk, dat is wat ik heb ingevuld. Meteen vraag ik me dingen af, zoals waar is de stewardess geweest en wat vroeg de man aan haar.
Nu kom ik misschien over als een verschrikkelijk nieuwsgierig mens, dat ben ik niet. Wel hou ik ervan om me te laten inspireren door zulke momenten, door de man die een boek leest over Afrika en de stewardess die staat te wachten op haar trein. Zo, door het vallen van mijn fiets en het missen van 2 treinen, heb ik toch weer een beetje inspiratie opgedaan en was het niet voor niets.
Liefs,
Nienke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten